Miesiąc: wrzesień 2008

Opublikowane w

Cuda nocą, spojrzenia księżyca i 10 baniek w totka.

Andante Allegro miał na rano do roboty. Rano późne. Bo nie było mu w smak od maleńkości się szarpać. Nastawiony przed snem radiobudzik z wrodzonym sobie bezwdziękiem odpalił nagle i bez wstępów:
gawarit Moskva! Rabotajet wsie radiostancje Sovietskovo Sajuza! Moskievskie Wriemia diesjat czasov, dvie minuty!

Się potem obudził. Czy nie. 
W każdym razie, miał nie do końca zbalansowane układy z ludźmi, od których mocno zależał.
Był moment, że się zatrwożył, wyhamował.
Ale spojrzał w niebo, które jak zwykle uświadomiło mu małość ludzkości względem potęgi wszechświata.
Zapalił sobie. Skiego.
Dyskretnie burknął ośmiocylindrowym motorem Firebirda i zapomniał o zatrzymywaniu się. Już kiedykolwiek. W drodze do swojej fabryki.

Zapomniał bo musiał. I wtedy zamarzył o jej zwiewności.
Jak chwili. Wieczornej mgle.
Przeganianej przez świszczący podmuch – ducha przełęczy.
Zamarzył o niej jak o śnie.
Który budzi uśmiechem. I półwytrawnym smakiem. I pozostawia niedosyt…

Manu Chao – El Viento

Wiatr gdzieś leci i powraca.
Tak jak człowiek, przez granicę.
Jak głód.
Bez wyraźnego powodu.
Tak, se chodzą wzdłuż szosy…

Opublikowane w

Co rok w środku miasta

Dzisiaj, około 23.00, czyli niedługo po zakończeniu życia, udałem się na spokojne zakupy do Tesco. 2 i pół litra wina, miętowe cukierki, by zabić mizmat sowich odchodów w gębie i noworutin ce.

Nie męczyłem karku, gdyż sfera moich zainteresować znajdowała się, jak to w przypadku zubożałej szlachty, na regałach poniżej kolan. Wreszcie po napełnieniu koszyka uniosłem wzrok, by przekonać się o tym, że na 578 stanowisk kasowych, które wyznaczały regularną linię wygasania markecianego horyzontu, czynne są dwa. Do każdego z nich podłączał się ogon 30 osób, posiadających gęby jak z kreskówki.
Nawet była Kasia bez makijażu. Szok.
Stworzył się w tym markecie, taki rzekłbym, nastrój przedświąteczny, bo zobaczyć coś podobnego o 23 normalnie nie można. W końcu dziewczę przyszło, gdy czaiłem się, a właściwie podrzemywałem, czekając na cud jaki i oznajmiło, że włącza kasę, ale “to potrwa zanim rozłoży”.
I tak się opłaciło, bo byłem drugi, ale trzeci, gdyż dziewczyna z kulkami w powiece, zawołała swojego chłopca, też z kulkami i mimo, że to ona była zgodnie z moim odczuciem trzecia, to moje odczucia, dla niej, znaczenie miały raczej drugoplanowe i w ten sposób stałem się trzeci.

U wyjścia z marketu był tłumek ludzi. I plecami stał odwrócony chłopak w kurtce SUZUKI. Miał w dłoniach dwie, dorodne, róże pąsowe. A wyciągnął je z samochodu Ford Sierra, który mógłbym przysiąc, cały był tymi kwiatami wypełniony.
Odjechałem. Drogę przebiegł mi kotek. Potem wchodziłem po schodach i koty się biły.
I się myliłem, bo to nie koty były, a jakaś kuna, która tego kota normalnie goniła.
I takie rzeczy, rozumicie. W środku miasta.